Eerste dagen in Bogota

Donderdag na werk de laatste spullen gepakt en toen vertrokken naar het vliegveld, op naar Colombia!
Rond 23:00 uur lokale tijd ben ik daar geland. Toen ik bij de douane aankwam zag ik een enorme rij staan... Wat bleek? Het vliegtuig uit Nederland had vertraging en was net geland, dus er stond 300 man voor mij te wachten om door de douane te mogen, naast alle passagiers van mijn vlucht. Ik zat namelijk op een na laatste rij in het vliegtuig, dus ook al die passagiers stonden voor mij, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen ik eindelijk aan de beurt was, was het tijd om mijn paspoort te inspecteren. Hij bladerde en bladerde, elk visum en stempeltje werd nauwkeurig bestudeerd, en ik kan je vertellen, dat zijn er nogal wat! Mijn paspoort is inmiddels al 6 jaar oud, en veel vrije pagina's staan er niet meer in... Toen kwam hij bij het visum van China. You've been to China? Ik: ja. En toen opeens schoot het door mijn hoofd, oh nee toch... Hij zal toch niet moeilijk doen dat ik in China ben geweest nu met dat corona virus? Maar de laatste keer China is alweer ruim 7 maanden geleden, toen was het Corona virus nog helemaal niet actief (naar mijn weten). Maar gelukkig was het geen probleem en mocht ik doorlopen.

In het hostel aangekomen ben ik gelijk gaan slapen, het was inmiddels al half 2 's nachts. De volgende ochtend stond ik alweer vroeg op. Niet omdat ik nu perse een vol dagprogramma wilde voltooien, maar omdat ik die nacht toch bijna niet geslapen had. Na een heerlijk uitgebreid ontbijt, bestaande uit een scrambled egg met een croissantje, een empanada en last but not last, een brownie!! ben ik naar de Monserate berg gegaan. Met een treintje ben ik de berg omhoog gegaan (en dat is steil!!!). Vanaf de berg, 3152 meter hoog, heb je een heel mooi uitzicht over de stad Bogota. Na een rondje gelopen te hebben, ben ik met de kabelbaan terug naar beneden gegaan. Inmiddels was het alweer tijd om te lunchen. Huh? Maar je bent pas net met een treintje omhoog die Monserate opgegaan?! Ja, maar ik heb wel heeeeel lang in de rij moeten staan om in dat treintje te komen... Na de lunch, waarbij ik een deel van de wedstrijd Colombia - Chili heb gezien (je kan maar goed integreren), ben ik naar het goud museum gegaan. Van verschillende mensen had ik gehoord dat dit echt een aanrader was. Ook de lonely planet was lovend, maar smaken verschillen. Ik vond het museum zo zo. Een goed excuus om er wat sneller doorheen te lopen, een kroegje in te duiken en een mojito te bestellen. 's avonds bij een restaurant heel lekker local gegeten. Vooraf empanada's met spicy saus en als hoofd was het een soort bonenschotel met was vlees, een stuk avocado rijst en slices gefrituurde/gebakken banaan. Het zag er misschien niet super appetijtelijk uit, maar lekker dat het was!!

En vandaag is het dag 2 in Bogota. Onder het genot van een IPA-tje zit ik dit te typen. Na het ontbijt (opnieuw een empanada en scrambled eggs, maar dit keer zonder brownie) heb ik deelgenomen aan de graffiti tour. Ik had gister al veel graffiti in de stad gezien, maar de tour is absoluut een aanrader! De gids wist heel veel te vertellen. Niet alleen over de kunstenaar, maar ook veel over de politieke situatie in het land en welke gevolgen dat heeft voor o.a. de graffiti kunst. Na cultuur gesnoven te hebben op de straat (rustig, alleen cultuur gesnoven, niks anders), was het tijd om cultuur te snuiven in musea. Ik begon met het botero museum. In het botero museum hangt een grote collectie van de bekende Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Het 'Boterismo' toont mensen en figuren in groot, overdreven volume, die politieke kritiek of humor kunnen vertegenwoordigen, afhankelijk van het kunstwerk. Hij wordt beschouwd als de meest erkende en geciteerde levende kunstenaar uit Latijns-Amerika, en zijn kunst is over de hele wereld te vinden, zoals op het Park Avenue in New York City en op de Champs-Élysées in Parijs. Het is niet helemaal mijn smaak, al vond ik de "Boterismo Mona Lisa" wel weer aardig, waardoor ik redelijk snel door dit museum. Vanuit het botero museum liep je zo het volgende museum in, ook een kunst museum. Voor mij was het topstuk in dat museum de fotoserie: grandpa goes to heaven van Duane Michals. Voor de rest was ik ook snel door dit museum, waardoor ik besloot nog een bezoekje te brengen aan het museo historico policial. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat dit over de geschiedenis van de politie. Vooral het gebouw is een bezoekje waard. Daarnaast heb ik mij in het museum prima vermaakt met verschillende spelletjes, zoals zoek de tien verschillen en een woordzoeker (in het Spaans uiteraard).

Morgen wil ik naar calle 26, dat heeft een interessant graffiti verhaal. Kennelijk vond Justin Bieber, toen hij in Colombia was voor zijn wereldtournee, dat hij zijn innerlijke graffiti artiest een podium moest geven. Hij heeft toen onder begeleiding van het halve politiekorps en een cameraploeg een graffiti tekening gemaakt. Dit zijn dezelfde politieagenten die meestal de lokale graffiti artiesten oppakken. Toen dit bekend werd, leidde dit tot diverse protesten. De hoofdvertegenwoordiger van de politie heeft toen iets gezegd in de trant van dat het belangrijk was om de kunstenaar te beschermen. Nou, dat viel natuurlijk helemaal niet in goede aarde onder de graffiti artiesten. Vooral omdat eerder nog een jonge graffiti artiest is doodgeschoten door de politie. Uiteindelijk heeft Justins kunstwerk nog geen 30 minuten op het gebouw gestaan voordat het door de lokale kunstenaars is overgespoten. Op de zondag zijn er diverse straten waarin het verkeer de toegang wordt ontzegd, zodat ik op het gemakje de kunstwerken kan bezichtigen. Afhankelijk van de tijd die overblijft, wil ik misschien nog naar Zipaquiera. In die stad bevindt zich een zoutkathedraal die in een verlaten zoutmijn is aangelegd.

Hasta luego!