work work work work work

Horen jullie ook het liedje van Rihanna als je de titel leest? Ik wel... Maar goed. Het heet niet voor niets een werkavontuur, dus misschien wordt het eens tijd om iets over mijn werk te schrijven. Alles is anders. Natuurlijk wist ik dit van te voren, maar het ook daadwerkelijk ervaren is toch net even anders ;)

Ik zal enkele verschillen toelichten aan de hand van mijn rooster voor de komende (en afgelopen) periode:
13 september: 1 vovo ambtenarenrecht hoger beroep Aruba
16 september: reguliere zitting ambtenarenrecht
30 september: reguliere zitting ambtenarenrecht
2 oktober: 2 vovo’s bewaring (eerste aanleg)
3 oktober: 1 vovo ambtenarenrecht hoger beroep Aruba
16 oktober: reguliere zitting ambtenarenrecht
21 oktober: reguliere zitting ambtenarenrecht
28 oktober: reguliere zitting ambtenarenrecht
14 november: MK zitting SV

Ik begon met het schrijven van conceptuitspraken van zaken die buitenzitting konden worden afgedaan. Buitenzittingen zijn erg fijn om er even in te komen, het zijn de wat makkelijkere zaken die, zoals de naam al doet vermoeden ;), zonder zitting kunnen worden afgedaan. Echter, een ‘makkelijke’ zaak kan nog flink wat uitzoekwerk opleveren voor een newbie! Zo had ik een beroep tegen de fictieve weigering van verweerder om te beschikken op de aanvraag om een vergunning, dan wel een ontheffing, voor de exploitatie van een of meer toerwagens. Wat was de uitdaging in de zaak? De juiste wetgeving zoeken.

Welke wetgeving is van toepassing op een aanvraag voor de exploitatie van een toerwagen? Na wat zoekwerk bleek dit de Eilandsverordening personenvervoer te zijn. Ik kwam eerst uit op een verordening van Sint Maarten, maar ik had toch echt die van Curaçao nodig! Uiteindelijk had ik gevonden dat op grond van artikel 3, eerste lid, eerste volzin, van de Eilandsverordening inzake het vervoer van personen met motorrijtuigen op de openbare weg tegen vergoeding (A.B. 1969, no. 23, zoals daarna herhaaldijk gewijzigd) (ik kan er ook niks aan doen dat de naam van de wet zo lang is) vergunningen door het bestuurscollege kunnen worden verleend voor het exploiteren van (…) een of meer toerwagens. Daarnaast had ik gevonden dat men op grond van artikel 11 tegen een weigering van een vergunning (…) bij de eilandsraad in beroep kan komen door de indiening van een bezwaarschrift binnen veertien dagen (…).

Dan het volgende euvel. Curaçao is vanaf 10 oktober 2010 een zelfstandig land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Dit betekent dat Curaçao per die datum verantwoordelijk is voor een eigen landsbestuur en wetgeving. De eilandsverordening is van voor die tijd. Hoe zit het nu? Na weer wat speurwerk (ik voel me net inspector Morse) stuitte ik op de Landsverordening algemene overgangsregeling wetgeving en bestuur. Ik zal wat wetsbepalingen overslaan, maar het negende lid van die Landsverordening bepaalt dat, waar van enige beslissing beroep wordt opengesteld op de eilandsraad, daarvoor in de plaats treedt beroep overeenkomstig de bepalingen van de Landsverordening administratieve rechtspraak (Lar).

Hèhè, we zijn aangekomen bij de Lar. De Lar lijkt veel op onze Algemene wet bestuursrecht. Eindelijk kon ik het beroep fictieve weigering wegschrijven. (Voor mijn geïnteresseerde collega’s in Rotterdam die fictieve weigeringen doen: een fictieve weigering wordt hier gelijkgesteld met een afwijzende beschikking. Je verklaart het beroep gegrond, vernietigt de weigering om te beschikken op de aanvraag en bepaalt dat verweerder alsnog moet beslissen op de aanvraag. Ook weer net effe anders ;))

Dan mijn eerste zitting, 13 september. Jullie kunnen even ademhalen, dit wordt een wat minder juridisch verhaal. Mijn eerste zaak op zitting was een voorlopige voorziening in hoger beroep. Niet alleen was dit voor mij de eerste keer dat ik een voorlopige voorziening ging doen, maar het ging ook nog eens om een vovo in hoger beroep én van het land Aruba! En laat Aruba nu net weer andere regelgeving hebben… Daarnaast vind ik het bijzonder dat het hoger beroep hier onder 1 dak zit met de eerste aanleg. Sterker nog, op dezelfde verdieping. Nog sterker, de hoger beroepsrechter doet ook zaken in eerste aanleg! Leuk om hoger beroepszaken te zien en te doen, wel even wennen.

(toevoeging, voor degene die iets te lezen willen hebben voor het slapengaan, dit is de uitspraak: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:ORBAACM:2019:21)

Dan door naar mijn volgende zitting, ambtenarenrecht. Ook dit is even wennen. Niet alleen omdat ik hiervoor nog nooit ambtenarenrecht heb gedaan, ook de terminologie is wennen. Zo gaat men in bezwaar bij het Gerecht, in plaats van dat men beroep instelt. Dat kwartje viel gelukkig snel, maar het is toch even schakelen. Het typen van beroep, eiser e.d. zit er toch aardig ingebakken. M’n vingers vlogen op de automatische piloot over het toetsenbord, en voor ik het doorhad stond er opeens eiser in plaats van klager.

We vliegen er doorheen. Op mijn zitting van 2 oktober staan 2 voorlopige voorzieningen in bewaringszaken. Hoera! Eindelijk iets bekends! Dacht ik… Wat kan je mis zitten he met je gedachten ;) Om jullie niet te veel te vermoeien met mijn juridisch gebrabbel, wil ik toch (voor de geïnteresseerden onder ons, anders zou ik zeggen: klik op het kruisje rechtsboven, de volgende blog zal weer over mijn avonturen op het eiland gaan ;)) kort even ingaan op de verschillen waar in het begin mijn mond van open viel. Op het moment dat het besluit genomen wordt om iemand in bewaring te stellen, heeft de vreemdeling 6 weken de tijd om bezwaar of beroep in te stellen (ze kunnen kiezen). Na die 6 weken staat het besluit in rechte vast. Dit is verschil 1. Dit is echter nog niet zo schokkend dat je mond zover is opengevallen dat je kin op de grond ligt. Waardoor viel ik dan wel van m’n stoel? Het volgende… Iemand is in bewaring gesteld. Die persoon gaat binnen 6 weken in bezwaar. Verweerder heeft vervolgens 4 maanden!!! de tijd om te beslissen op het bezwaar. Een beslissing blijft uit. De vreemdeling stelt een beroep fictieve weigering in. Het Gerecht verklaart her beroep gegrond en bepaalt dat verweerder binnen één maand alsnog moet beslissen op het bezwaar van de vreemdeling. Zullen we even rekenen? Ondertussen zit die vreemdeling al (meer dan) 6 maanden in bewaring, zonder dat er een rechterlijke toets heeft plaatsgevonden! Waarom heeft de vreemdeling niet direct beroep ingesteld? Of gelijktijdig met het bezwaar een vovo ingediend? Vragen waar ik geen antwoord op heb. Ik kan alleen maar zeggen: dit is niet uitzonderlijk. Ik ben pas drie weken aan het werk, en heb dit dus al meerdere keren voorbij zien komen…

Dan tot slot, even kort, want het is alweer een veel te lang verhaal, (kudo’s voor alle mensen die tot hier gekomen zijn ;)) op 14 november heb ik een MK zitting SV. Ik schrok even. Ik heb (ook) nog nooit eerder SV gedaan (jaja nu weten we het wel Eline, wat heb je eigenlijk wel gedaan??) en dan gelijk meervoudige kamer? Gelukkig ligt dat net even anders. Het is hier wettelijk bepaald dat alle SV zaken meervoudig worden afgedaan, dus het zegt gelukkig niks over de zwaarte! Dat moet ik nog gaan ondervinden ;)

Voor nu: Ayo!