Gasten in "The El-inn(e)"

Afgelopen donderdag kwam mijn eerste bezoek. Om 20:50 uur zouden Masha en Sharon landen. Ik dacht alle tijd te hebben om vooraf uit eten te gaan, aangezien ze eerst nog moesten landen, dan nog koffers halen, door de immigratie, auto huren, enzovoorts, en dat allemaal natuurlijk tranquilo, toen ik om 20:15 uur een appje kreeg van Masha: we staan buiten! Huh? nu al? Dit is de omgekeerde wereld! Hoe kunnen ze nu ineens eerder dan de geplande aankomsttijd met hun koffers door de douane zijn en de autosleutels al in handen hebben? Dus ik heb 'snel' afgerekend om met mijn kleine racemonster richting Hato te rijden om ze op te halen.

Na een duik in het zwembad zijn we 'vroeg' onder de wol (onder een laken met airco op standje vries) gekropen, aangezien het voor hun al midden in de nacht was. Het voordeel hiervan is dat je de volgende dag lekker op tijd wakker bent en, zoals ik mijn moeder al hoor zeggen, je nog lekker wat aan je dag hebt. Dat hadden we zeker! Na het ontbijt en de jacht op een koelbox (wat een koeltas is geworden) zijn we naar Shete Boka National Park gereden. Letterlijk vertaald betekent shete boka: zeven monden, de zeven monden van de zee. Iets minder letterlijk vertaald: zeven inhammen/baaien. Het park kent weliswaar meer dan zeven inhammen/baaien, maar omdat voorheen de excursies slechts langs zeven baaien/inhammen ging, is het shete geworden. Het park bestaat uit een 10km lange kustlijn waar het zeewater met geweld tegenaan slaat, wat indrukwekkend is om te zien. Zo slaat bij Boka Pistol (een van de inhammen) het zeewater zo hard tegen de kust dat het via de vernauwing in de inham meters de lucht inschiet. Vandaar ook de naam Pistol. Er zijn verschillende routes die je kunt lopen, wij hebben echter de auto gepakt. Don't blame me! Het is voor hun vakantie he ;) Het Shete Boka Nationaal Park is verder een van de belangrijkste broedplaatsen van zeeschildpadden. Zij broeden in de inhammen van het park. De schildpadden zijn echter niet te zien tijdens een bezoek, helaas (behalve op het bord bij de ingang).

Vervolgens zijn we naar Playa Grandi gereden om te snorkelen en schildpadden te zien, maar het was er zo druk dat we verder zijn gereden naar de Grote Knip. Later kwamen we erachter dat een cruiseschip was aangemeerd. Vandaar al die mensen! Ook boven bij de Grote Knip stonden meerdere bussen met (cruise)toeristen die allemaal foto's wilden maken van het blauwe water, maar gelukkig was het strand redelijk begaanbaar. Na een middagje relaxen op het strand was het tijd om huiswaarts te gaan om de happy hour mee te pakken bij chill. Het is tenslotte vrijdag ;) Helaas hebben we happy hour net gemist (kwamen om 18:02 uur aan, 2 minuutjes te laat), omdat we door een gekantelde vrachtwagen bij een rotonde in de file belandden. Helaas geen gratis drankje, maar het drankje dat we hadden smaakte er niet minder lekker door ;) Deze mooie dag hebben we afgesloten met een lekkere pizza bij Pizza Mare.

Zaterdag zijn we naar de Grotten van Hato geweest. De grotten bevinden zich zo’n 60 meter boven de zeespiegel. Dat de grotten niet onder de zeespiegel liggen, merk je meteen als je binnenkomt. Vaak is het in een grot redelijk fris, maar hier niet! Omdat de grotten boven de zeespiegel liggen, is het daar bijna net zo warm als buiten. Verder zijn de grotten in mijn beleving niet heel bijzonder (zeker als je in Phong Nha geweest bent), het is een grot. Wel is de historie interessant. Vroeger schijnen slaven zich te hebben verscholen in deze grotten. Verder zijn er (aan de buitenzijde van de grot) nog enkele grottekeningen van de Arawak indianen te zien. Al vind ik 'te zien' een vrij groot woord. Ondanks een paar grote geverfde witte pijlen die iets proberen aan te duiden, hebben wij geen rotstekeningen kunnen ontdekken. Ook is er een tuin waar je doorheen loopt waar de bomen uitgelegd worden met de vruchten die zij dragen, maar het is overduidelijk geen bloeiseizoen! Wel is het leuk om te zien dat er zoveel verschillende soorten cactussen zijn, maar wat misschien nog wel het mooiste was van de tuinen: de leguanen die bovenin de bomen klommen. 's middags zijn we wezelen snorkelen bij Tug Boat. Gelukkig waren zij minstens net zo enthousiast over deze snorkelspot als ik was toen ik daar voor het eerst kwam :) Wel hebben we veel zoutwater binnen gekregen, wat we natuurlijk even weg moesten spoelen met een Amstel Bright ;) De dag hebben we afgesloten met sushi, waarbij de ober heel aardig kwam vragen: gaat ie lekker? Tja, vertalen van Papiements naar Nederlands geeft soms leuke momenten.

Zondag is wandeldag. Zo ook deze zondag. Dit betekent wel om 6 uur opstaan, maar de vakantiegangers vonden dat niet heel erg (een beetje maar ;). Het voordeel van hun jetlag is dat we vroeg op bed liggen, dus we konden netjes 8 uur slaap pakken. Vandaag stond de beklimming van de Sint Michielsberg op de planning. In het begin liepen we langs het water waar we een witte reiger hebben gezien. Vervolgens begon de klim. Bij bovenkomst werden we niet alleen beloond met prachtig uitzicht, we werden ook nog eens verrast door een aantal warawara's die boven ons hoofd vlogen! Op onze terugweg kwamen we nog een paar flamingo's tegen, echt een bonus. Het was weer een prachtige wandeling! Na deze inspanning hebben we bij Blue Bay een drankje besteld en een pastechi, een Antialliaans pasteitje. 's Middags hebben we even bij het zwembad gelegen om daarna te gaan shoppen voor: bikini's en slippers! Onmisbaar op dit eiland! Helaas heeft Masha nog niet haar droomslippers gevonden, dus die zoektocht wordt nog voortgezet. We hebben de zondag afgesloten met een diner bij het zwembad en een paar potjes boonanza!

Komende week zal het ANWB-boekje mijn reisleiderschap voort zetten, aangezien ik gewoon weer aan het werk moet. Voor nu is het wat mij betreft een geslaagd begin van de El-inn(e).